Απόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο του Κώστα Δημητριάδη "Αυτοί που τίμησαν την στολή τους" - εκδ. ΠΕΛΑΣΓΟΣ 2017.
12 Αυγούστου 1974.
Οι συζητήσεις Μαύρου-Κληρίδη-Γκιουνές συνεχίζονται στην Γενεύη. Στην ΕΛΔΥΚ διατάχθηκε επιφυλακή.
Την επόμενη μέρα το μεσημέρι έμαθαν ότι τα 3/4 του Συντάγματος μαζί με
την Διοίκηση, με διαταγή του Διοικητή Συνταγματάρχη Νικολαϊδη θα έφευγαν
από το Στρατόπεδο για να λάβουν θέσεις στις γύρω περιοχές προς τα
δυτικά του Αεροδρομίου. Στο Στρατόπεδο θα έμενε ο 2ος Λόχος του 1ου
Τάγματος και ο 4ος Λόχος του 2ου Τάγματος. Στα υψώματα νότια του
Στρατοπέδου θα οχυρωνόταν ο Λόχος Διοικήσεως Συντάγματος. Εκεί στο Υψωμα
Β' το μαλακό υπογάστριο της όλης παράταξης σε περίπτωση επίθεσης των
Τούρκων αν οι συνομιλίες στην Γενεύη ναυαγήσουν. Τότε έμαθαν οτι
Διοικητής των Δυνάμεων Αμύνης αναλάμβανε ο νέος Υποδιοικητής, ένας
Αντισυνταγματάρχης του ΓΕΣ που είχε έλθει ως συνοδός με τα "στραβάδια"
και που το ξεκίνημα της εισβολής τον βρήκε να επιστρέφει με τις
"παλιοσειρές" γεγονός που τους ανάγκασε να αποβιβαστούν στην Πάφο και να
επιστρέψουν στο Στρατόπεδο αντί για να πλεύσουν προς στην Ελλάδα. Ο
Αντισυνταγματάρχης αυτός έμαθαν ότι είχε υπηρετήσει ως Διοικητής του ΛΒΟ
της ΕΛΔΥΚ την περίοδο 1961-1963. Βέβαια όλοι θα προτιμούσαν τον
Παπαγιάννη που ήξερε πρόσωπα και πράγματα αλλά αυτός επαναπατρίστηκε
κατόπιν διαταγής πριν μερικές μέρες διότι θεωρήθηκε Πραξικοπηματίας -
είχε λάβει μέρος στο Πραξικόπημα - και για αυτό ανακλήθηκε. Τον γνωρίσαν
τον νέο Υποδιοικητή. Σταυρουλόπουλος το όνομα του. Δεν τους είπε πολλά.
Τους είπε ότι έχει διαταγή σε περίπτωση Τουρκικής επίθεσης να
υπερασπιστεί το Στρατόπεδο "μέχρι ενός" και ότι έδωσε διαταγή να
αδειάσουν οι αποθήκες από τα υλικά, που η Διοικηση είχε αφήσει γεμάτες,
βορά στα αεροσκάφη των Τούρκων σε περιπτωση εχθροπραξιών. Ζήτησε από τον
Διοικητή του Λόχου Διοικήσεως να χρησιμοποιήσει κάθε όχημα και κάθε
οδηγό ακόμα και πέραν της διμοιρίας Εφοδιασμού. Τέλος αφού εκλεισε την
συζήτηση, κοντοστάθηκε και γύρισε και είπε: "Εγώ θα είμαι στον Σταθμό
Διοίκησης πάνω στο εκκλησάκι του Αη-Γιώργη. Οσοι με θέλουν, ιεραρχικά
στο μαγνητικό" (ενν. τηλέφωνο).
- "Α και πριν το ξεχάσω. Αν σε
περίπτωση επιθεσης ο αγων καταστεί δυσμενής για εμάς, μόνο με δική μου
προσωπική διαταγή θα οπισθοχωρήσετε" τους είπε με ύφος αυστηρό. "Οποιος
οπιθοχωρήσει χωρίς διαταγή θα τον στήσω στα πέντε βήματα" κατέληξε.
********************************
16 Αυγούστου 1974 ώρα 11.45
Αυτή η επίθεση των Τούρκων είναι η πιό πεισμώδης και ισχυρή.
Αντιλήφθηκαν τα μεμέτια ότι το Πυροβολικό μας σίγησε, χωρίς να ξέρουμε
το γιατί και έριξαν και τις τρεις ίλες αρμάτων τους στην μάχη... Τα
τούρκικα άρματα πέρασαν με ευκολία την ευθεία του άξονα Καϊσή-Υψωμα
Ασπρα Χώματα-Ανατ.Κιόνελι και ετοιμαζόνταν να μπουν σαν σφήνα μεταξύ του
Υψώματος Β και του Στρατοπέδου, εκεί που μάχονταν λυσσαλέα οι λεβέντες
του Λούη Ιωαννίδη, Λοχαγού του 4ου Λόχου και κράταγαν ακόμα τους
Τούρκους μακριά απο τα συρματοπλέγματα.
Ο Σταυριανάκος γυρναει δεξιά
το κεφάλι του λίγο έξω από το όρυγμα και χαμογελάει βλέποντας τον Λούη
Ιωαννίδη μπροστά μπροστα να εμψυχώνει τους άνδρες του, όπως και τους
διμοιρίτες του να πηγαινοέρχονται από όρυγμα σε όρυγμα.
"Καλά πάμε
εκεί, κρατάμε", σκέφτηκε. Και τότε βλέπει μπροστά του στα 30 μετρα ενα
τούρκικο Μ-48 να προχωρεί κατά πάνω τους, χωρίς κανείς να μπορεί να το
σταματήσει. Αντιαρματικά ούτε για δείγμα. Τότε σκέφτηκε να κάνει αυτό
που έκανε και στις 14 (δυό μέρες πριν) και έπιασε. Τι είχε κάνει;;; Είχε
βγεί από το όρυγμά του και τρέχοντας ζιγκ-ζαγκ πήδηξε σαν αίλουρος στην
"μούρη" ενός Μ-48, τράβηξε σαν σαλιγκάρι από την ανοιχτή θυρίδα,
πιάνοντας τον από τον σβέρκο, τον οδηγό του και τον πυροβόλησε με το
πιστόλι του, εξ επαφής στο κεφάλι. Το άρμα μετά από αυτό,
ακινητοποιήθηκε. Μετά από λίγο κάποιος από το πλήρωμα μέσα πηγε στην
θέση του οδηγού και έβαλε όπιθεν ολοταχώς και το άρμα απομακρύνθηκε...
Το αποφάσισε, υπολόγισε την απόταση και πετάγεται έξω από το όρυγμα και
αρχίζει να τρέχει πάλι ζιγκ ζαγκ και φτάνει στο προπορευόμενο άρμα. Τι
τύχη. Και αυτό έχει την θυρίδα του οδηγού ανοιχτή... δείγμα ότι δεν
δούλευε ο κλιματισμός. Πηδάει σαν αίλουρος πάνω στο μπροστινό του μέρος
και πάει να πιάσει τον οδηγό και να τον τραβήξει έξω για να τον
πυροβολήσει.... Όμως αυτήν την φορά η τύχη του γύρισε την πλάτη...
Δεν σκέφτηκε ότι ο Λοχαγός ήθελε να ξαναδεί το Σκουταρι στην Μάνη. Να
κολυμπήσει ξανά στην θάλασσά του με την Μαρία του, να παίξει με τα μικρά
παιδιά του την Χρυσάνθη και το αβάπτιστο που θα το ονόμαζε Βασιλική
(*). Η ατιμη η τύχη, που δεν βοηθάει πάντα τους τολμηρούς....
Από
ένα διπλανό άρμα ένας τούρκος αρχηγός πληρώματος τον βλέπει πάνω στο
άλλο άρμα και στρέφει το πενηντάρι και ανοίγει πυρ. Ενα βλήμα τον
βρίσκει στο κεφάλι και του το διαλύει.... Το άψυχο σώμα του πέφτει
μπροστά στο άρμα. Ένας στρατιωτης από την Κρήτη, Βολακάκης Μάριος νομίζω
ήταν το όνομα του, φωνάζει "σκότωσαν τον Λοχαγό" και βγαίνει από το
όρυγμα για να πάει να πάρει το σώμα του νεκρού Λοχαγού και να το
τραβήξει πίσω στις γραμμές μας.. Ριπές από πολυβόλα τον διαπερνούν σε
όλο του το σώμα και τον αφήνουν και αυτόν τον λεβέντη Κρητικό στον
τόπο... Ενας Μανιάτης και ένα Κρητικός σε μιά άμιλλα
ηρωϊσμού....πεσμένοι νεκροί στην αιματοβαμμένη γη της Κύπρου. Μετά από
λίγο χωρίς τον "μπροστάρη" τους οι άνδρες του Λόχου Διοικησεως "σπάνε",
οι Τούρκοι με τα άρματα περνούν τις γραμμές και μάχονται πλεον σώμα με
σώμα.... Μιά ώρα μετά ο Στρατοπεδάρχης Αντισυνταγματάρχης
Σταυρουλόπουλος βλέποντας ότι το παν είχε χαθεί και περαιτέρω αντίσταση
θα είχε σαν αποτελεσμα να χαθούν και οι 318 υπερασπιστές, χωρίς να
διασωθεί το Στρατόπεδο, πήρε την μεγάλη απόφαση και διατάσσει
"απαγκίστρωση εν ημέρα και υπό την ισχυρά πίεσιν του εχθρού"!!! Μόνο
τότε έσπασε η άμυνα του 4ου και του 2ου Λόχου....
Εκείνη την μέρα χάθηκε το παν... εκεί στο Στρατόπεδο, αλλά σώθηκε η Λευκωσία.... ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ !!!
(*) Η δεύτερη κόρη του Λοχαγού τελικά δεν βαφτίστηκε Βασιλική αλλά προς τιμήν του ΗΡΩΑ πατέρα της την ονόμασαν Σωτηρία.
