Αντώνης Δούλας, 37 χρόνια μετά!

Προσπαθώντας να βρούμε στοιχεία για το Μηχανικό της ΕΛΔΥΚ 1974 συναντήσαμε στο διαδίκτυο τον Αντώνη Δούλα, ένα από τους επιζώντες της Διμοιρίας Μηχανικού της ΕΛΔΥΚ ο οποίος, μετά τις επικές μάχες του Αυγούστου 1974, παρέμεινε στην Κύπρο συνεχίζοντας της θητεία του. 37 χρόνια είναι πολύς χρόνος αλλά αποπειραθήκαμε να θυμηθούμε σε ποιο από τα ναρκοπέδια που έβαλε τότε το 70 ΤΜΧ στην ζώνη ευθύνης της ΕΛΔΥΚ συνεργαστήκαμε με την Διμοιρία ΜΧ του Υπολοχαγού Μανουσόπουλου (αντικαταστάτη του πεσόντα Λοχαγού Σταυριανάκου) και ειδικά με τον Αντώνη Δούλα. 37 χρόνια μετά ο Αντώνης θυμάται:

« ΤΙΣ ΝΑΡΚΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΙΧΑΜΕ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΣΤΟΝ ΑΤΤΙΛΑ 2 ΑΠΟ ΕΛ.ΔΥ.Κ ΣΕ ΜΑΛΟΥΝΤΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΕ ΤΟ ΟΧΗΜΑ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ... ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΛΕΩ ΕΓΩ .. ΜΑΣ ΕΙΧΑΝ ΠΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΤΟΥ ΜΧ Ε/Κ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΤΕΝΞ ΚΑΙ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΗΤΑΝ Η ΥΠΟΛ/ΓΟΣ Η ΑΝΘΥ/ΓΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΜΑΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΙΑΝΑΚΟ ΤΟΥ ΜΧ ΜΑΝΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ .... ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΩΣ Η ΔΙΚΙΑ ΣΑΣ ΟΜΑΔΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΡΟΜΠΟΤ . ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ ... ΑΞΙΖΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΥΣ ...»

Τίτλος τιμής για τους στρατιώτες του 70 ΤΜΧ που τα αδέλφια μας της ΕΛΔΥΚ θεώρησαν ότι ανήκαμε σε επίλεκτο Τάγμα Εξορύξεως Ναρκών Ξηράς!

Κύπρος 1974: Ο Αντώνης Δούλας με το τυφέκιο FN που δόθηκε στους Ελδυκάριους την παραμονή της εισβολής σε αντικατάσταση των αμερικανικών Μ1.

Κύπρος 1974: Ο Αντώνης Δούλας με το όχημά του.

Αντώνη Δούλα σε ευχαριστούμε για ό,τι προσέφερες στην πατρίδα μας. Να είσαι πάντα καλά!

Εισφορά του Συνδέσμου Εφέδρων Μηχανικού για το Καστελλόριζο

Μετά από πρωτουβουλία του Συνδέσμου Εφέδρων Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού ο Σύνδεσμός μας ανταποκρίθηκε άμεσα στέλλοντας συμβολική εισφορά €500 για βοήθεια στο Καστελλόριζο.

Οι Έλληνες έφεδροι Καταδρομείς μας απέστειλαν το πιο κάτω μήνυμα το οποίο δημοσιοποίησαν και σε διάφορες κοινοποιήσεις στο διαδίκτυο.

Συνδεσμος Εφεδρων Ειδικων Δυναμεων

ΔΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΘΕΡΜΑ ΜΑΣ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ, ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΦΕΔΡΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΤΗΣ Ε.Φ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ, ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ.

Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΦΕΔΡΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΗΣ Ε.Φ. ΚΑΤΕΘΕΣΕ ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟ ΠΟΣΟ ΩΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ.

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΑΔΕΡΦΙΑ. ΟΤΑΝ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΝΩΝΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ , ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ , ΤΕΛΙΚΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ !!!

 

 

Φωτογραφίες και Αναμνήσεις -2-.

Ο λοχίας Δημήτρης Κωνσταντίνου της 54 Β' σειράς, επιλοχίας του 1ου λόχου, βετεράνος του 1974 και ένας από τους επιστρέψαντες από την αποστολή της 6ης Αυγούστου στην Λάπηθο, μας απέστειλε τις πιο κάτω φωτογραφίες οι οποίες άλλες τραβήχτηκαν πριν και άλλες μετά την εισβολή.

Ο Δημήτρης Κωνσταντίνου επιθυμεί να έρθει σε επικοινωνία με στρατιώτες του 70 ΤΜΧ που έλαβαν μέρος στην νυκτερινή,  υπό βροχή, αποστολή της 23/12/1974, στην Κόσιη, για απεγκλωβισμό αυτοκινήτου και 2 πολιτών που έπεσαν σε ναρκοπέδιο. Το γεγονός είχε καταγραφεί στον Τύπο της εποχής, ο ένας πολίτης διασώθηκε και το ΓΕΕΦ είχε εισηγηθεί την τιμητική απονομή μεταλλίου στα μέλη της αποστολής.

Ο έφεδρος Λοχαγός Χρίστος Σολομώντος μας πληροφόρησε ότι συμμετείχε στην ομάδα διάσωσης εκείνο το βράδυ και ότι επικεφαλής της αποστολής ήταν ο ελλαδίτης υπολοχαγός (ΜΧ) Στυλιανός Τρουλλάκης.

Αφήστε σχόλιο για τα ονόματα όσων συναδέλφων δεν έρχονται στην μνήμη μας.

Από αριστερά ο στρ. Καϊμάκης, ο λοχίας εκπαιδευτής, 3ος από αριστερά ο Δεκανέας Ανδρέας Γεωργίου (μετέπειτα μόνιμος αξιωματικός της ΕΦ) και δίπλα του ο λοχίας Δημήτρης Κωνσταντίνου, με τα γυαλιά ο στρ. Σολομωνίδης και καθήμενος ο στρ. Σωτήρης Ανδρέου. Οκτώβριος 1972, εκπαιδευόμενοι στο 70 ΤΜΧ, μετά το ΚΕΝ.

Μετά την εισβολή: Από αριστερά στρ. Γιαννάκης Δημητρίου, λοχ. Δημήτρης Κωνσταντίνου, ο ΔΕΑ  Πανίκος Παπαγεωργίου της 56 Β', ο στρ. Μάριος Λουκαϊδης, ο ελλαδίτης υπολοχαγός Αναστάσιος Τσίτσης, ο εφ.ανθυπολοχαγός της 51 Β' Ανδρέας Ρούσσος, ο λοχίας Κωνσταντίνος Μαραθεύτης, διάδοχος επιλοχίας του Δημήτρη στον 1ο Λόχο και ο Δεκανέας Θεοχάρης Χρίστου της 56 Α'.

Από αριστερά ο στρ. Καϊμάκης, ο Λοχίας Δημήτρης Κωνσταντίνου, ο Δεκανέας Νικόλας Αγρότης, ο στρ. Σωτήρης Ανδρέου, ο στρ. Σολομωνίδης και ο Δεκανέας Αντρέας Γεωργίου άνω δεξιά εκπαιδευόμενοι στο 70 ΤΜΧ τον Οκτώβρη του 1972.

Μετά την εισβολή: Πάνω από αριστερά: ΔΕΑ Πανίκος Παπαγεωργίου, Δεκανέας Θεοχάρης Χρίστου, ο αείμνηστος Κώστας Βούβακος, (;),  στρ. Πανίκος Αλεξάνδρου,  στρ. Αντώνης Ναθαναήλ. Κάτω από αριστερά: στρ. Ασκάνης, δεκ. Νίκος Αλούπας, στρ. Γιαννάκης Δημητρίου, ΔΕΑ Κωνσταντίνος Σανταμάς, ΔΕΑ Χριστόδουλος Πατσαλίδης, υπολοχαγός Αναστάσιος Τσίτσης, εφ. Ανθυπολοχαγός Χρίστος Σολομώντος της 53 Β', στρ. Κωνσταντίνος Κουρτής, Λοχ. Δημήτρης Κωνσταντίνου, στρ. Κώστας Λεωνίδου και (;).

Πριν την εισβολή, 70 ΤΜΧ: Από αριστερά: στρ. Πανίκος Αλεξάνδρου, στρ. Ευριπίδης Γερούδης, στρ. Αντώνης Ναθαναήλ, (;), στρ Κώστας Λεωνίδου, στρ. Ερμής Κλόκκαρης και στρ. Σωτήρης Ανδρέου. Κάτω: ΔΕΑ Πάρις Γρηγορίου 54 Β', Λοχ. Δημήτρης Κωνσταντίνου, ΔΕΑ Ανδρέας Χριστοφορίδης 54 Β' αγκαλιά με την κόρη του Διοικητή Ταγματάρχη ΜΧ Αντώνιου Δρακόπουλου..

Ο Λοχίας Δημήτρης Κωνσταντίνου με τον στρ. Ευριπίδη Γερούδη.

Ο Λοχίας Δημήτρης Κωνσταντίνου με τον στρ. Σολομωνίδη.

Στρ. Πανίκος Αλεξάνδρου, στρ. Ευριπίδης Γερούδης, στρ. Σωτήρης Ανδρέου, Λοχ. Δημήτρης Κωνσταντίνου, στρ. Αντώνης Ναθαναήλ και δεξιά ο στρ. Γιώργος Μαμμαρίτης. Πάνω ο (;).

Ο στρ. Καϊμάκης, ο Λοχίας Δημήτρης Κωνσταντίνου, ο στρ. Σωτήρης Ανδρέου.

Λοχίας Δημήτρης Κωνσταντίνου, 1972 Β' ΕΣΣΟ, η Ιστορία γράφεται από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές της.

Οι Λοχίες Δημήτρης Κωνσταντίνου και Κρητιώτης τα Χριστούγεννα του 1974 στον Τσαούση παρά την εκκλησία Φανερωμένης. Κλικ στην φωτογραφία και διαβάστε την λεζάντα της εφημερίδας.

Έφυγε ο Μιχάλης Χαζάπης του Μηχανικού της ΕΛΔΥΚ 1974

Από το ιστολόγιο antiparakmi.blogspot.com αναδημοσιεύουμε την  είδηση έστω και καθυστερημένα:

« Το πρωί (24/2/2011), έφυγε από την ζωή ένα από τα παλληκάρια του Μηχανικού της ΕΛΔΥΚ και της μάχης της Κύπρου του 1974.

Ο Μιχάλης ήταν ένας από αυτούς τους "τυχερούς" που αντιμετώπισαν την εισβολή του Αττίλα με το όπλο στο χέρι και από αυτούς που κατάφεραν να βγουν ζωντανοί, από την μάχη που χαρακτηρίστηκε ως οι "Θερμοπύλες" του νεότερου ελληνισμού: την μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ τον Αύγουστο του 1974.

Ο Μιχάλης Χαζάπης ήταν ένας από τους τελευταίους Έλληνες που εγκατέλειψαν το στρατόπεδο, μετά από ηρωϊκή αντίσταση ημερών, απέναντι σε έναν πάνοπλο εχθρό που τους σφυροκοπούσε νυχθημερόν με συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις.

Ο Μιχάλης Χαζάπης ήταν ενεργός σε όλες τις προσπάθειες και τους συλλόγους που έγιναν από τους πολεμιστές της ΕΛΔΥΚ για την αναγνώριση της θυσίας των συναδέλφων τους, αλλά και του αγώνα των ιδίων. Διετέλεσε δύο φορές πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αγωνιστών Κύπρου '74, ενώ ήταν μέλος του Δ.Σ. μέχρι την τελευταία του στιγμή.»

Διαβάστε, αυτούσια, παλαιότερη συνέντευξη του Μιχάλη όπου εξιστορεί τα γεγονότα της Κύπρου όπως ό ίδιος τα έζησε και τα θυμάται ως στρατιώτης της Διμοιρίας Μηχανικού της ΕΛΔΥΚ 1974:

Μέρος Α'

Κύριε Χαζάπη σε ποιά μονάδα υπηρετούσατε όταν εκδηλώθηκε η εισβολή του πρώτου Αττίλα στις 20 Ιουλίου 1974;Υπηρετούσα στην Διμοιρία Μηχανικού, στον ηρωικό λοχαγό Σταυριανάκο Σωτήρη. Διοικητής του λόχου ήταν ο ταγματάρχης Σπύρος Δελλής. Αλλά η διμοιρία ήταν του μηχανικού, εδιοικήτο από τον Λοχαγό Σταυριανάκο και ήταν αυτή που έπαθε την μεγαλύτερη καταστροφή στην μάχη του Στροπέδου της ΕΛΔΥΚ, στις 14, 15 και 16 Αυγούστου 1974.

Ο Σταυριανάκος σκοτώθηκε στις 16 Αυγούστου; Ήταν όντως ηρωϊκός ο θάνατός του;Ναι στις 16. Ο Σταυριανάκος ήταν πλάγια πίσω μας και μας κάλυπτε σε περίπτωση οπισθοχώρησης. Ο θάνατός του ήταν 100% ηρωικός και καθόλου θέμα τύχης, όπως λένε μερικοί. Όταν μάθαμε ότι έρχονται τα άρματα των Τούρκων, το είπαμε στον Σταυριανάκο και αυτός μας είπε: "Δεν πειράζει, τα άρματα δεν θα μας κάνουν τίποτε, θα περάσουν από πάνω μας και εμείς θα ρίξουμε στο προσωπικό". Και βγήκε έξω μετά με το πιστόλι του και εκεί τον βρήκε ο θάνατος.

Δεμενοι πολεμουσαν οι τουρκοι
Πότε φθάσατε εσείς στην Κύπρο κύριε Χαζάπη;
Εμείς φτάσαμε με το πλοίο "Λέσβος", που έφερνε τους νέους στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ, αποβιβαστήκαμε το μεσημέρι της Παρασκευής 19 Ιουλίου στην Αμμόχωστο και φθάσαμε το απόγευμα στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ. Ήμασταν καταταλαιπωρημένοι από το ταξίδι και πήγαμε να κοιμηθούμε. Κατά τις 10 και μισή το βράδυ,  έρχεται ο Σταυριανάκος και λέει: "Έξω"!!! Και λέμε εμείς : «Τί μας κάνει τώρα ο άνθρωπος, καψόνι μας κάνει»… Και μας πάει γύρω από το στρατόπεδο και μας λέει: "Από δω είναι το στρατόπεδο των Τούρκων, από δω είναι ο Γερόλακκος, μας έδειξε όλες τις τοποθεσίες και τα υψώματα που θα πρεπε να ξέρουμε. Δεν ξέραμε τίποτα από Κύπρο. Και αν δεν ήταν ο Σταυριανάκος δεν θα ξέραμε ούτε τα σημεία που έπρεπε να επανδρώσουμε. Και στις 4.30 το πρωί του Σαββάτου,  20 Ιουλίου, μας σηκώσανε και μας λένε: "Συναγερμός"! Εμένα προσωπικά με βάλανε σε ένα φρεάτιο, πριν ξεκινήσει ο βομβαρδισμός των Τούρκων. Εκεί πήρα και το βάπτισμα του πυρός, το οποίο είναι συγκλονιστικό. Διότι εκεί άλλος από τον φόβο του δεν μπορεί να μιλήσει. ¶λλος δεν ακούει, άλλος τρέμει. Εκεί ακριβώς με γλύτωσε ο Σταυριανάκος, διότι την ώρα που βομβαρδίζαν οι Τούρκοι, μου είπε να σηκωθώ να φύγω και να πάω πιο πάνω. Πράγματι πήγα 15 μέτρα μακρύτερα και μετά από λίγο οι Τούρκοι κάνανε το φρεάτιο κόσκινο. Θα είχα σίγουρα σκοτωθεί. Μετά από 2 ώρες ήλθε ο Δελλής και μας είπε να σκάψουμε ορύγματα. Ήδη είχαμε τον πρώτο νεκρό.

Ποίο ήταν το ηθικό των οπλιτών και των στελεχών της ΕΛΔΥΚ όταν συνειδητοποίησαν ότι πρόκειται για πόλεμο;Το ηθικό ήταν ακμαιότατο. Εκεί που άρχισε να πέφτει το ηθικό ήταν μεταξύ πρώτου και δευτέρου Αττίλα. Διότι στον πρώτο Αττίλα τους πήραμε φαλάγγι τους Τούρκους, τους είχαμε περικυκλώσει στο Κιόννελι και δεν φεύγανε γιατί ήταν δεμένοι στα ορύγματα και στα άρματα!

Σοβαρά μιλάτε; Είχαν δεμένους τους Τούρκους φαντάρους για να μην την κοπανήσουν;
 Το είδαμε με τα μάτια μας! Αυτοί είναι που λένε οι γενναίοι Τούρκοι πολεμιστές! Για εμένα εκεί χάθηκε ο πόλεμος: Μας δώσαν εντολή να γυρίσουμε πίσω, γιατί δήθεν είχε συμφωνηθεί εκεχειρία στις 23 - 24 Ιουλίου! Τότε ακριβώς ήταν που οι Τούρκοι πήραν το 18% της Κύπρου, χωρίς να πέσει μία σφαίρα. Και μετά άρχισαν να στήνουν και το προγεφύρωμα που τους αποδείχθηκε τόσο χρήσιμο στον δεύτερο Αττίλα.

Αγγλοι πιλοταριζαν τα τουρκικα αεροπλανα
Με τα αεροπλάνα που σας βομβάρδιζαν  τι ακριβώς γινόταν;
Πέρναγαν τα μεταγωγικά από πάνω μας, τόσο κοντά που θα μπορούσαμε να τα ρίξουμε με μία σφεντόνα. Όχι με το Μ1 που είχαμε εμείς. Διότι τα FN δεν τα χρησιμοποιήσαμε καν. Ήταν στις αποθήκες, δεν ξέραμε πώς λειτουργούσαν. Σημειώστε το αυτό, το καλοκαίρι του 74 ο Ελληνικός Στρατός πολέμησε στην Κύπρο με Μ1.

Αυτό που λένε ότι κατά την διάρκεια της εκεχειρίας βλέπατε τους Τούρκους να μαζεύουν τους νεκρούς τους και εσείς δεν τους χτυπάγατε από σεβασμό, ενώ οι ίδιοι σας χτυπάγανε όταν κάνατε το ίδιο είναι αλήθεια;
Βεβαίως! Εμείς σεβαστήκαμε την εκεχειρία, ενώ οι Τούρκοι όχι. Για μένα εκεί χάθηκε ο πόλεμος.

Αυτό που λένε ότι στον δεύτερο Αττίλα, Άγγλοι πιλότοι πιλοτάριζαν τα τούρκικα μαχητικά είναι αλήθεια;
 Βεβαίως είναι αλήθεια. Στον πρώτο Αττίλα οι Τούρκοι έχασαν πάρα πολλά αεροπλάνα. Στον δεύτερο λοιπόν, οι Άγγλοι αποφάσισαν να τους βοηθήσουν δανείζοντάς τους πιλότους.

Και πώς το ξέρετε εσείς αυτό;
Έπεσαν δύο αεροπλάνα τούρκικα και αναγνωρίσαμε τους πιλότους τους, οι οποίοι ήταν Εγγλέζοι. Ο ένας έπεσε κοντά στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και τον κάναμε κόσκινο και ο άλλος έπεσε σε μια συνοικία της Λευκωσίας και οι Κύπριοι τον κάνανε κομμάτια.

Ο «μπαϊρακ» επαιζε τον λογο του Μακαριου
Πριν μπούμε στις λεπτομέρειες της μάχης του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ κατά τον δεύτερο Αττίλα, κύριε Χαζάπη θα θέλαμε να μας πείτε κάτι για τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο: Γνωρίζατε εσείς ότι στις 19 Ιουλίου μίλησε στην έδρα του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη και κάλεσε τους Τούρκους να επέμβουν στην Κύπρο ως εγγυήτρια δύναμη;
Το βράδυ της 19ης Ιουλίου, λίγες ώρες πριν ξεκινήσει η απόβαση των Τούρκων ακούγαμε από τα τρανζιστοράκια μας τον "Μπαϊράκ", αγνοώντας ότι είναι τούρκικος ραδιοσταθμός που εξέπεμπε στα ελληνικά. Έπαιζε τραγούδια του Καζαντζίδη και μας άρεσαν. Εγώ λοιπόν άκουσα με τα αφτιά μου από τον Μπαϊράκ να μεταδίδει την είδηση ότι ο Μακάριος μίλησε σήμερα στον ΟΗΕ και ζήτησε από τις εγγυήτριες δυνάμεις να επέμβουν.

Συγγνώμη, αυτό είναι συγκλονιστικό! Ακούσατε με τα αυτιά σας να μεταδίδει την έκκληση του Μακάριου προς τους Τούρκους;
Βεβαίως! Έπαιζαν την ίδια την φωνή του Μακαρίου να μιλάει στον ΟΗΕ. Θυμάμαι σαν τώρα ακριβώς τι έλεγε. Και μάλιστα θυμάμαι ότι ο Μπαϊράκ διαφήμιζε ότι από στιγμή σε στιγμή θα μεταδωσει αυτή την ομιλία του Μακαρίου.

Πώς εξηγείτε εσείς κύριε Χαζάπη την λατρεία που έχουν οι Κύπριοι στον Μακάριο;
Δεν είναι έτσι ακριβώς, οι μισοί Κύπριοι είναι υπέρ του και οι άλλοι μισοί εναντίον του. Υπήρχε ένας διχασμός στην Κύπρο εκείνη την εποχή, όπως ακριβώς μεταξύ βενιζελικών και βασιλικών στην Ελλάδα του διχασμού. Τα μισά μαγαζιά ήταν Μακαριακά και τα άλλα μισά Γριβικά. Οι Κύπριοι ήταν πολύ πολιτικοποιημένοι. Να σκεφθείτε ότι πηγαίναμε σε ένα Μακαριακό καφενείο και δεν μας σερβίρανε!


Μέρος Β'
Κύριε Χαζάπη, πριν πάμε στην περιγραφή της  μάχης του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ (14 - 16 Αυγούστου 1974) στην οποία πρωταγωνιστήσατε , μπορείτε να μας συνοψίσετε τι ακριβώς κάνατε κατά τον Πρώτο "Αττίλα" (20 -23 Ιουλίου 1974);
 Όπως σας είπα, ήμουν στην νέα φουρνιά των ΕΛΔΥΚάριων που έφθασαν στην Κύπρο με το αρματαγωγό "Λέσβος" το απόγευμα της Παρασκευής  19 Ιουλίου 1974. Κατά τον πρώτο "Αττίλα" συμμετείχα στην περιφρούρηση του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ και στο χτύπημα των Τούρκων αλεξιπτωτιστών, καθώς τα αεροπλάνα περνάγανε από πάνω μας. Η συμμετοχή μου ήταν στο Δεύτερο "Αττίλα".

Εντολή για οπισθοχώρηση με το φως του Ηλίου!

Μετά την Ανακωχή της 22ας Ιουλίου και μέχρι την έναρξη του Δευτέρου "Αττίλα", ποιο ήταν το κλίμα που επικρατούσε στην Κύπρο και τι ηθικό είχατε στην δική σας μονάδα;Μεταξύ πρώτου και δευτέρου "Αττίλα" το ηθικό μας έπεσε και θα σας εξηγήσω γιατί:  Μας τραβήξανε πίσω ενώ είχαμε στριμώξει τους Τούρκους, μας λέγανε να μην ρίχνουμε στα τούρκικα αεροπλάνα που παραβίαζαν την Εκεχειρία και λοιπά. Μετά, βλέποντας ότι πέφτει το ηθικό μας, μας κοροϊδεύανε: Μας λέγανε ότι έχουμε στην Μακεδονίτισσα 200 άρματα δικά μας, πράγμα που ήταν ψέμμα. Κι όταν στον Δεύτερο "Αττίλα" κάναμε πίσω και είδαμε κάτι άρματα, νομίζαμε ότι ήτανε δικά μας, ενώ αυτά ήταν τούρκικα και μας είχαν περικυκλώσει. Εκεί ακριβώς, το ηθικό μας έπεσε τελείως.

Κι ας έλθουμε τώρα στην περίφημη Μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, που έγινε μεταξύ 14 και 16 Αυγούστου 1974 και στην οποία πρωταγωνιστήσατε.Ναι, ήμουνα στην πρώτη γραμμή. Θα σας πω ποίοι λόχοι της ΕΛΔΥΚ έλαβαν μέρος από ελληνικής πλευράς. Ήταν ο Λόχος Διοικήσεως, ο Λόχος Βαρέων Όπλων, ο Πρώτος Λόχος και ο Τέταρτος. Όλοι εμείς δεν προοριζόμασταν να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή. Μας είχαν αφήσει στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ για περιφρούρηση. Οι υπόλοιποι, οι μάχιμοι θα λέγαμε, είχαν διασκορπιστεί σε άλλα σημεία μάχης. Πίσω μας είχαμε δυνάμεις να μας υποστηρίξουνε σε περίπτωση οπισθοχώρησης, αλλά φύγανε στις 14 Αυγούστου. Κι εμείς εγκαταλείψαμε το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στις 16 Αυγούστου. Γι΄' αυτό τον λόγο έγινε η άτακτη οπισθοχώρηση: Διότι δεν υπήρχαν δυνάμεις να μας υποστηρίξουν, με αποτέλεσμα να χαθούν αρκετά δικά μας παιδιά. Σημειώστε ότι την εντολή για την περίφημη αυτή οπισθοχώρηση της 16ης Αυγούστου την πήραμε εν μέση ημέρα, δηλαδή με το φώς του ηλίου, πράγμα που δεν γίνεται ποτέ.

Από ποιόν δόθηκε η εντολή για οπισθοχώρηση;Υποθέτω από το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς Κύπρου, το οποίο έπαιρνε εντολές από την Αθήνα. Σημειώστε ότι εμένα και αρκετούς άλλους δεν μας ειδοποίησαν ότι δόθηκε εντολή οπισθοχωρήσεως! Γι' αυτό και έφυγα τελευταίος από το Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, ήμουν ο τελευταίος πολεμιστής του Στρατοπέδου. Η Γραμμή έσπασε στις 12.30 το μεσημέρι της 16ης Αυγούστου. Εγώ είχα δίπλα μου έναν Μικρασιάτη φαντάρο που λεγόταν Ιλόγλου και τελικά αποδείχθηκε πως ήμασταν τυχεροί που δεν μας ειδοποίησαν να οπισθοχωρήσουμε. Διότι αυτοί που ειδοποιήθηκαν, παγιδεύτηκαν στην τάφρο που υπήρχε μεταξύ β' υψώματος και Grammar School και εκεί είχαμε τα περισσότερα θύματα. Στην τάφρο αυτή πιστεύω ότι βρίσκονται τα οστά πολλών από τους 85 Ελλαδίτες αγνοούμενους. Στην κατάθεση που έδωσα πριν χρόνια στις Κυπριακές Αρχές ως ο τελευταίος υπερασπιστής του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, τους είχα πει να ψάξουν σ' αυτή την τάφρο για τους αγνοούμενους, αλλά νομίζω ότι μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο.


Η Τουρκομάθεια και τα ρούχα του ΝΑΤΟ σώζουν… ζωές!Κι εσείς με τον Μικρασιάτη φαντάρο, πώς σωθήκατε κύριε Χαζάπη;Όταν οι Τούρκοι μπήκαν μέσα στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, δεν ξεχώριζαν από εμάς: Φορούσαν τα ίδια ρούχα, λόγω ΝΑΤΟ!… Αυτό μας έσωσε, όπως και το ότι ο Μικρασιάτης ο Ιλόγλου ήξερε τουρκικά!
Ενώ βρισκόσασταν μέσα στο όρυγμά σας, πώς καταλάβατε ότι οι υπόλοιποι φαντάροι που φυλούσαν  το στρατόπεδο, οπισθοχώρησαν, χωρίς να σας ειδοποιήσουν;Στο όρυγμά μου βρισκόμουν με τον συνάδελφό μου τον Χαιρετάκη, ο οποίος σήμερα είναι αγνοούμενος. Ξαφνικά αρχίσαμε να βλέπουμε να ανατινάζονται ένα ένα τα ορύγματα με καταπληκτική ακρίβεια. Και λέω στον Χαιρετακη: «Ρε συ, πώς έχουν τόση ευστοχία οι Τούρκοι και πετυχαίνουν όλα τα ορύγματα;» Χρειάστηκε χρόνος να συνειδητοποιήσω ότι είχαν καταλάβει το στρατόπεδό μας και ανατίναζαν τα ορύγματα για λόγους ασφαλείας. Πολύ γρήγορα, οι όλμοι άρχισαν να πέφτουν δίπλα μας, οπότε αποφασίσαμε να βγούμε έξω από το όρυγμα. Και μόλις προχωρήσαμε λίγα μέτρα, είδαμε 7-8 Τούρκους, που ανατίναζαν τα διπλανά ορύγματα. Με βαρελάκια και έρπην αποφύγαμε τους Τούρκους και φτάσαμε στο Διοικητήριο. Ήταν φυσικά εγκαταλειλειμμένο από τις 12.30 το μεσημέρι. Σημειώστε ότι παρόλο που το είχαν καταλάβει το στρατόπεδο οι Τούρκοι, το βομβαρδίζανε ακόμη. Τόσο φόβο είχανε.

Απίστευτη ιστορία… Και πώς σωθήκατε, τελικά;Δεν περίμενα με τίποΤα να γλυτώσουμε… Λέω μέσα μου… "Όσους φάμε". Όταν βρίσκαμε Τούρκους, ο Ιλόγλου τους μιλούσε τούρκικα και καθώς φορούσαμε τις ίδιες στολές λόγω ΝΑΤΟ, μας νόμιζαν Τούρκους και μας άφηναν να περνάμε! Βγήκαμε από την διπλανή πύλη κι έτσι γλυτώσαμε. Αν ο Ιλόγλου δεν ήξερε τούρκικα, σήμερα δεν θα ήμασταν ζωντανοί. Ο Χαιρετάκης δυστυχώς χάθηκε, διότι όταν βγήκαμε από το όρυγμα εκείνος πήγε δεξιά και εγώ αριστερά. Τον Χαιρετάκη τον βρήκαν στον αέρα, τον είδα που έπεφτε, το έχω δηλώσει κιόλας. Θεωρείται αγνοούμενος, αλλά είναι σίγουρο ότι σκοτώθηκε. Όπως αγνοούμενος είναι και ο Σταματόπουλος, που βρισκόταν μέσα στο όρυγμα με τον Ιλόγλου. Φοβήθηκε το παιδί να βγει έξω. Κάπως έτσι χάθηκαν και ορισμένοι άλλοι από εμάς που ήμασταν μέσα στα ορύγματα. Συνολικά, στην μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ χάθηκαν 83 Ελλαδίτες, οι οποίοι θεωρούνται αγνοούμενοι. Από αυτούς τους 83, γύρω στους 70 σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα, αλλά θεωρούνται αγνοούμενοι , αφού δεν βρέθηκαν ποτέ τα πτώματά τους. Στο Β' ύψωμα που ήμουν εγώ, υπάρχει το μεγαλύτερο ποσοστό των αγνοουμένων. Κατά την γνώμη μου, αυτά τα παιδιά είναι νεκρά.

Πώς εξηγείται το ότι δεν σας ειδοποίησαν κύριε Χαζάπη, πως υπήρχε εντολή για οπισθοχώρηση; Ασχέτως, ότι τελικά αυτό απέβη η σωτηρία σας…Μετά την μάχη, πήγα και βρήκα τον Διοικητή του Λόχου και τον ρώτησα: "Γιατί δεν μας ειδοποιήσατε κύριε Διοικητά;" Όπως σας είπα, Διοικητής ήταν ο Σπύρος ο Δελλής, απόστρατος αντιστράτηγος σήμερα. Και μου λέει… "Έστειλα κάποιον να σας ειδοποιήσει, αλλά μου είπε ότι σκοτωθήκατε"!


Ο Ηρωϊκός Αντισυνταγματάρχης Παναγιώτης ΣταυρουλόπουλοςΘα μας πείτε λίγα λόγια για τον ηρωϊκό αντισυνταγματάρχη Παναγιώτη Σταυρουλόπουλο, που βρέθηκε στην Κύπρο ως συνοδός των νέων ΕΛΔΥΚάριων που έφτασαν με το "Λέσβος" και είχε την αυτοθυσία όχι μόνο να μείνει στο Νησί, αλλά και να πρωταγωνιστήσει στην Μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ;Ο Διοικητής της ΕΛΔΥΚ ο Νικολαϊδης είχε πει (αυτό το μάθαμε από στρατιώτες που ήταν δίπλα του) να πέσουμε όλοι μέσα στο στρατόπεδο, για την Τιμή των Όπλων της ΕΛΔΥΚ. Κι εκεί ήταν που αντέδρασε ο Σταυρουλόπουλος, ο οποίος - σημειώστε το αυτό - δεν υπηρετούσε στην Κύπρο: Συνόδευε εμάς με το "Λέσβος". Και εάν τα περισσότερα παιδιά που υπηρετούσαν τότε στην ΕΛΔΥΚ γλιτώσανε (σ.σ. περίπου τα 170 από τα 253) το οφείλουμε 100% στον Σταυρουλόπουλο. Ο οποίος τσακώθηκε με τον Διοικητή Νικολαϊδη, ο οποίος ήθελε να μας θυσιάσει όλους. Κι όχι μόνο αυτό: Με το τζιπάκι που είχε, ο Παναγιώτης ο Σταυρουλόπουλος πήγαινε και μάζευε τους χτυπημένους στρατιώτες και τους πήγαινε πίσω.
Για μένα, δύο ήταν οι ήρωες του Δεύτερου "Αττίλα" από ελληνικής πλευράς: Ο λοχαγός Σωτήρης Σταυριανάκος και ο αντισυνταγματάρχης Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος. Μιλάω για τον τομέα που πολέμησα εγώ, γιατί εντάξει… μπορεί να υπήρχαν ήρωες και αλλού.

Πείτε μας κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό που σας έχει μείνει από την Μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚΣτις 16 Αυγούστου 1974 η μέρα ήταν ηλιόλουστη. Και από τις ναπάλμ και τους όλμους που ρίχνανε οι Τούρκοι, σκοτείνιασε ο ουρανός. Γύρω στις 11.30 το πρωΐ είχε σκοτεινιάσει, λες και ήταν νύχτα. Επίσης το βράδυ της 21ης Ιουλίου θυμάμαι τον Πενταδάκτυλο που καιγότανε. Μιλάμε για πολύ εντυπωσιακό θέαμα. Αυτά τα δύο περιστατικά μου έχουν μείνει.

Διδάσκεται παγκοσμίως ως η πιο άνιση μάχη του αιώνα
Κύριε Χαζάπη, περιγράψτε μας επιγραμματικά τι έγινε στην Μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ. Διότι μαθαίνουμε ότι διδάσκεται στις Αμερικάνικες Στρατιωτικές Σχολές, σαν η πιο άνιση μάχη του 20ου Αιώνα σε όλο τον κόσμο.Ακριβώς, όπως το είπατε. Ας δούμε τον συσχετισμό δυνάμεων: Οι Τούρκοι είχαν τον πιο σύγχρονο εξοπλισμό της εποχής εκείνης: Αρματα, Αεροπορία, Τηλεκατευθυνόμενα… Κι εμείς τι είχαμε; Ένα τυφέκιο Μ- 1 και λίγα FN, τα οποία δεν ξέραμε πώς λειτουργούσαν, γιατί ποτέ δεν μας τα είχαν δείξει. Βρισκόντουσαν στις αποθήκες κλεισμένα και άνοιξαν τα παιδιά, τα πήρανε και μάθανε τον χειρισμό τους μόνοι τους. Και να μιλήσουμε λίγο για τις απώλειες. Από 14 μέχρι 16 Αυγούστου εμείς είχαμε συνολικά νεκρούς και αγνοούμενους γύρω στα 120 άτομα και αυτοί είχανε 8.000!

Παραδέχονται οι Τούρκοι ότι είχαν 8.000 νεκρούς στον Δεύτερο "Αττίλα";Δεν ξέρω τι παραδέχονται οι Τούρκοι, αλλά μιλάμε για επίσημες εκτιμήσεις των Άγγλων και του BBC. Είναι βέβαιο αυτό.

Κύριε Χαζάπη, ευχαριστώ για όσα μας είπατε.
Κι εγώ σας ευχαριστώ.

Φωτογραφίες και Αναμνήσεις -1-.

Αγαπητοί συνάδελφοι έφεδροι του Μηχανικού, στην ανάρτηση αυτή, με την πάροδο του χρόνου, θα προσθέτουμε τις φωτογραφίες που θα μας στέλλετε εσείς, συνοδευόμενες από σύντομα αναμνηστικά σχόλια.

Ήδη υπάρχει η ανάρτηση «Χριστούγεννα 1974, με το χαμόγελο στα χείλη» στην οποία υπάρχουν φωτογραφίες με πολλούς από τους κληρωτούς και τους εφέδρους που πολέμησαν το 1974 ή τους κληρωτούς που υπηρέτησαν στην περίοδο μετά την εισβολή και έλαβαν μέρος σε δεκάδες ναρκοθετήσεις τις οποίες είχαμε κάνει τότε κατά μήκος της Γραμμής Κατάπαυσης του Πυρός.

Περιμένουμε τις φωτογραφίες μαζί με τις αναμνήσεις σας.

Εγκαινιάζουμε την ανάρτηση με φωτογραφίες από τον Γεώργιο Γεωργίου του Νικολάου, ή γνωστότερο ως Πάτσικα τον οποίο και ευχαριστούμε.

Φεβρουάριος 1973 στο ΚΕΝ Λάρνακας. Ο Γεώργιος Νικολάου Γεωργίου (Πάτσικας) με το κυπριακής κατασκευής Στεν.

ΚΕΝ Λάρνακας , Φεβρουάριος 1973

70 ΤΜΧ, Νοέμβριος 1973: Φωτογραφία κειμήλιο! Ο μετέπειτα αγνοούμενος συμπολεμιστής μας Βρυώνης Μονιάτης με το ΣΤΕΝ στο κέντρο, αριστερά ο Πάτσικας με το Μπρεν και δεξιά ο Γιασουμής Γεωργίου.

70 ΤΜΧ, Νοέμβριος 1973: Ο στρ. Γιώργος Πάτσικας την ώρα της εκπαίδευσης με το μοναδικό άξιο λόγου ελαφρό όπλο που διέθετε η ΕΦ τότε, το οπλοπολυβόλο Μπρεν.

1973, Μπαράκι "Μεγιεμελέ", πάροδος Ρηγαίνης: Αριστερά ο  στρ. Πάτσικας  δεξιά ο στρ. Μεντώνης του 70 ΤΜΧ, παρέα με στρατιώτη της ΕΦ και αξιωματικό της UNFICYP.

Σάββας Χατζηαναστάσης, ο άνθρωπος της Γραμμής Αντιπαράταξης.

Σε καιρούς πολύ δύσκολους για την Πατρίδα ο στρατιώτης του 70 ΤΜΧ Σάββας Χατζηαναστάσης, χειριστής και εκπαιδευτής βαρέων μηχανημάτων, «όργωσε» κυριολεκτικά την γραμμή αντιπαράταξης από την μια άκρη της Κύπρου ως την άλλη για να ετοιμάσει οχυρωματικά έργα για το Πεζικό. Σε μια περίοδο που οι Τούρκοι πυροβολούσαν στρατιώτες της ΕΦ πάνω στην γραμμή αντιπαράταξης, ο Σάββας έχοντας ήδη θρηνήσει τον φίλο του Χριστάκη Γεωργίου από το Πραστείο Αμμοχώστου που σκότωσαν οι Τούρκοι το 1982, δεν πτοήθηκε ούτε δευτερόλεπτο. Όπως λέει χαρακτηριστικά και ο ίδιος « Στην θητεία μου δεν υπήκουσα παρά μια ιδέα, να φανώ χρήσιμος εις τον πλησίον μου και στον τόπο μου». 

Πήραμε σήμερα και άλλες φωτογραφίες από τον Σάββα και τους εκπαιδευόμενους του! Μια μικρή ομάδα στρατιωτών του Μηχανικού που συνέχισε τον «Άγνωστο Πόλεμο» κατά μήκος της Γραμμής Κατάπαυσης του Πυρός.

Ο Πασχάλης Χατζηαναστάσης, αδελφός του Σάββα, με τον εκσκαφέα του, μπροστά από τον όρχο οχημάτων του 70ΤΜΧ, σε μια ανάπαυλα του "Άγνωστου Πολέμου" που το Μηχανικό συνέχισε και συνεχίζει μετά το 1974!

Ο Σάββας με δανεικό MP40 Marsip 9 mm σε κάποια από τις πολλές αποστολές του σε μονάδες Πεζικού.

 Ο Σάββας Χατζηαναστάσης και οι εκπαιδευόμενοι του: Από αριστερά προς τα δεξιά: Λοχίας Δημήτριος Πατέρας, στρ. Παναγιώτης Παναγιώτου (με το μπερέ), στρ. Ανδρέας Πέτρου (με το μουστάκι), στρ. Μάριος Θωμά (με το τεντωμένο πόδι), στρ. Μιχαλάκης Μακαρίου, ο γραφέας στρ. Αναστασίου και ο εκπαιδευτής των χειριστών στρ. Σάββας Χατζηαναστάσης.

Ο στρ. ΜΧ Πέτρος Κλοκκαρής όταν έκανε την θητεία του.

Ο στρ. ΜΧ Πέτρος Κλοκκαρής με τυφέκιο Η&Κ G3  σε άσκηση Εφέδρων. Η εποχή του Enfield No.4 έχει πια παρέλθει!

Σήμερα, οι παλιοί φίλοι του  Σάββα μπορείτε να τον βρείτε στην σελίδα του στο facebook: Savvas Hadjianastasis

1964: Ο λοχαγός ΜΧ Βασίλειος Καποτάς

Το Μάιο του 1964 ένας νεαρός αξιωματικός ο Βασίλειος Καποτάς από τα Καλάβρυτα, πότισε με το αίμα του το δένδρο της Κυπριακής ελευθερίας. Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από τους Τούρκους στις 11 Μαΐου όταν από λάθος μπήκε στην τουρκοκρατούμενη Αμμόχωστο. Ο πατέρας του και ο αδελφός του είχαν δολοφονηθεί από τους Γερμανούς στη σφαγή των Καλαβρύτων. Μεγάλωσε και σπούδασε με χίλιες στερήσεις. Τέλειωσε τη Σχολή Ευελπίδων το 1953 και ως λοχαγός είχε σταλεί το 1964 στην Κύπρο με τη δύναμη της ΕΛΔΥΚ. Σύμφωνα με το επίσημο ανακοινωθέν του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας η δολοφονία του Καποτά έγινε κάτω από τις ακόλουθες συνθήκες:
«Την 14.30 ώραν της 11ης Μαΐου, τρεις ‘Έλληνες αξιωματικοί υπηρετούντες εις την ελληνικήν δύναμιν της Κύπρου, ο ταγματάρχης Πεζικού Πούλιος Δημήτριος, ο λοχαγός του Μηχανικού Καποτάς Βασίλειος και ο λοχαγός του Πεζικού Ταρσούλης Παναγιώτης, επιστρέφοντες εις Λευκωσίαν, δι' αυτοκινήτου, μέσω Αμμοχώστου, εισήλθαν εκ λάθους εις τον τουρκικόν τομέαν της Αμμοχώστου.
Αντιληφθέντες την πλάνην των, προσεπάθησαν νο οπισθοχωρήσουν, αλλά συνελήφθησαν υπό πενταμελούς περιπόλου Τουρκοκυπρίων, εξ' ων τέσσαρες έφερον στολήν, ο δε πέμπτος πολιτικήν περιβολήν, οι οποίοι και εζήτησαν τας ταυτότητάς των.
Οι Έλληνες αξιωματικοί επέδειξαν τας ταυτότητας των, ως Ελλήνων αξιωματικών, υπηρετούντων εις την ΕΛΔΥΚ. Μετά την επίδειξιν της ταυτότητας των, ο άνευ στολής άτακτος Τουρκοκύπριος τους επυροβόλησε με ριπήν οπλοπολυβόλου, φονεύσας τον ταγματάρχην Πούλιον, τον λοχαγό Καποτά, τον οδηγόν του αυτοκινήτου Παντελίδη, υιόν του αστυνομικού διευθυντού Λευκωσία ς και τραυματίσας βαρύτατα τον λοχαγόν Ταρσούλην. Τα πτώματα των τριών φονευθέντων και ο τραυματισθείς λοχαγός Ταρσούλης παρεδόθησαν την 15.30 ώραν εις το νοσοκομείον Αμμοχώστου».

Ο λοχαγός ΜΧ Βασίλειος Καποτάς

Λαϊκό ποίημα έγινε η δολοφονία των Πούλιου-Καποτά-Παντελίδη

 Για περισσότερες πληροφορίες πέρα από την επίσημη εκδοχή δείτε και τους συνδέσμους που ακολουθούν. Όλη την αλήθεια για το τι συνέβη μόνο ο επιζήσας λοχαγός ΠΖ Παναγιώτης Ταρσούλης μπορούσε να την μαρτυρήσει. Είναι βέβαιο ότι οι αρμόδιοι που ασχολήθηκαν τότε με το συμβάν γνωρίζουν ακριβώς τι συνέβη. Διαβάζοντας τις διάφορες εκδοχές του συμβάντος και συνυπολογίζοντας και τις πολιτικοστρατιωτικές συνθήκες των τότε ημερών μπορεί κάποιος να εκτιμήσει ποια εκδοχή πλησιάζει περισσότερο την πραγματικότητα.

Ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Εφέδρων Μηχανικού, μετά από έρευνα που συνεχίζεται, κατέχει αδιάσειστα στοιχεία ότι οι 3 αξιωματικοί και ο αστυνομικός Κωστάκης Παντελίδης ανήκαν σε μυστική ομάδα συλλογής πληροφοριών και ότι είχαν εισέλθει πολλές φορές προηγουμένως στην τουρκική συνοικία της Αμμοχώστου για τον σκοπό αυτό. Υπάρχει μαρτυρία ότι την ημέρα του επεισοδίου τους είχε καταδώσει Αγγλίδα κάτοικος της τουρκικής συνοικίας και ότι οι Τούρκοι τους ανέμεναν για να τους συλλάβουν ή να τους σκοτώσουν. Η πληροφορία η οποία μας δόθηκε ότι παλαιό στέλεχος της ΕΟΚΑ είχε πληροφορηθεί περί της κατάδοσης και της ενέδρας των Τούρκων και είχε προειδοποιήσει την ομάδα των αξιωματικών να μην εισέλθει στην περίκλειστη τουρκική συνοικία την ημέρα του επεισοδίου θα διερευνηθεί ώστε να επιβεβαιωθεί πέραν πάσης αμφιβολίας.

Δείτε και παραπομπές στο διαδίκτυο σχετικά με το επεισόδιο:

http://www.styga.gr/index.php?sid=939e0cec9255c355c760181ba0c8fe66&act=detail&article=7452

http://www.imlarisis.gr/index.php?dispatch=categories.view&category_id=146

Η αυθεντική αναφορά στο γεγονός από το Συμβούλιο Ασφαλείας!

http://www.securitycouncilreport.org/atf/cf/%7B65BFCF9B-6D27-4E9C-8CD3-CF6E4FF96FF9%7D/Cyprus%20S5764.pdf

Η έκθεση αναφέρει ότι, σύμφωνα με τουρκοκυπριακές μαρτυρίες, το αυτοκίνητο σταμάτησε και ένας από τους Έλληνες αξιωματικούς βγήκε από αυτό και άρχισε να πυροβολεί ενώ παρευρισκόμενος Τ/Κ αστυνομικός ανταπέδωσε τα πυρά. Η έκθεση αναφέρει χωρίς να προσδιορίζει την πηγή ότι στο αυτοκίνητο των Αξιωματικών που έφεραν πολιτική περιβολή βρέθηκαν 3 όπλα, δύο από τα οποία χρησιμοποιήθηκαν! Επίσης ότι στο επεισόδιο σκοτώθηκε 1 Τουρκοκύπριος από αδέσποτη σφαίρα. Η έκθεση αναφέρει ότι σύμφωνα με τον επιζήσαντα αξιωματικό Παναγιώτη Ταρσούλη το αυτοκίνητο ανακόπηκε από Τ/Κ και όταν οι αξιωματικοί κατέβηκαν από αυτό πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ.

Είναι βέβαιο ότι οι Τούρκοι ψεύδονται διότι στο σώμα του ταγματάρχη Πούλιου βρέθηκαν 17 σφαίρες!

 Και εδώ το ποίημα του Ανδρέα Μαππούρα που εξιστορεί το γεγονός:

http://larnacainhistory.wordpress.com/2011/05/25/125-%CE%B7-%CF%83%CF%84%CF%85%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%AE-%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%86%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%BF/ 

Το όνομα του Λοχαγού ΜΧ Βασίλειου Καποτά δόθηκε, τιμής ένεκεν, στο μεγάλο στρατόπεδο της Λευκωσίας, το γνωστό ως Μπι-Εμ-Έϊτζ (πρώην British Military Hospital). Στην Λευκωσία και σε άλλες πόλεις υπάρχουν δρόμοι με τα ονόματα των Πούλιου-Καποτά.

Οι έφεδροι αξιωματικοί σε εκπαίδευση....αρκετά χρόνια πριν!

 Αρκετά χρόνια πριν! Φωτογραφίες από βολή και άσκηση στα εκρηκτικά των εφέδρων αξιωματικών του Μηχανικού. Στις φωτογραφίες μπορείτε να αναγνωρίσετε και έναν εν ενεργεία βουλευτή!

Βολή εφέδρων αξιωματικών. Στην φωτογραφία διακρίνονται και οι μόνιμοι αξιωματικοί Αντισυνταγματάρχης Γεώργιος Παπαπαύλου και Λοχαγός Στέφανος Γεωργίου καθώς και η υπεύθυνη για την βολή υπίατρος η οποία είχε αποδειχθεί δεινή σκοπέυτρια με το G3!

Εκπαίδευση εφ. αξιωματικών στα εκρηκτικά μαζί με τον ταγματάρχη Χαράλαμπο Νερούτση.

Ο «πατριάρχης» των εφέδρων αξιωματικών Γιάννης Τερζής παρακολουθεί τους νεότερους συναδέλφους στην ετοιμασία της καταστροφής.

Ετοιμασία της καταστροφής.

Λίγο πριν την έκρηξη. Κάποιοι παίρνουν στα σοβαρά την αποστολή τους και φορούν κράνη!

Ας ελπίσουμε ότι ο Ανδρέας Κυπριανού χρησιμοποιεί σήμερα ...ηπιότερες μεθόδους για να πείθει τους συναδέλφους του στην Βουλή.

Το καταστατικό του Συνδέσμου Εφέδρων Μηχανικού και η εγγραφή των μελών

Αγαπητοί συνάδελφοι,
στην πάνω δεξιά γωνία της ιστοσελιδας και κάτω από τον τίτλο «ΕΓΓΡΑΦΗ ΜΕΛΟΥΣ» μπορείτε να διαβάσετε το Καταστατικό του Συνδέσμου και επίσης μπορείτε να συμπληρώσετε την φόρμα για εγγραφή μέλους.
Προς το παρόν δεν θα υπάρχει οποιαδήποτε υποχρεωτική συνδρομή μέχρι να γίνει η πρώτη Γενική Συνέλευση και να ληφθούν αποφάσεις σχετικά με τις εισφορές των μελών.

Διαδώστε σε όσους εφέδρους του Μηχανικού μπορείτε την ύπαρξη της ιστοσελίδας μας καθώς και την ίδρυση του Συνδέσμου Εφέδρων Μηχανικού.

Ο ανθυπολοχαγός Λεωνίδας Γεωργίου ...θυμάται!

Ευχαριστούμε τον πρόεδρο του Συνδέσμου μας έφ. Ανθυπολοχαγό Λεωνίδα Γεωργίου για τις φωτογραφίες που μας απέστειλε καθώς και το κείμενο της ομιλίας που εκφώνησε στην κηδεία του ανευρεθέντος ανθυπολοχαγού Μάριου Φυσεντζίδη.

Αύγουστος 1974- Ο ανθ/λγος Λεωνίδας Γεωργίου στον Πενταδάκτυλο μαζί με το τάγμα πεζικού που υπεράσπιζε την γραμμή μπροστά από το Βουφαβέντο.

Αύγουστος 1974 - Ο ανθ/λγος Λεωνίδας Γεωργίου μαζί με τον ανθ/λγό ΠΖ Χρίστο Λύμπουρα στον Πενταδάκτυλο.

Λάρνακα - Αλυκή μετά τον β' Αττίλα: Αριστερά ο  λογαγός, τότε, Παμπόρης, ο ανθ/λγος Λεωνίδας Γεωργίου και δεξιά ανθυπολοχαγός του Πεζικού που πολέμησε μαζί με τον Λεωνίδα τις πρώτες μέρες της εισβολής στην μάχη του Αεροδρομίου Λευκωσίας.

Φεβρουάριος 1968 - Σχολή Μηχανικού Λουτράκι: Στο κέντρο ο Λεωνίδας Γεωργίου την ημέρα που αποχωρεί ως ΔΕΑ ΜΧ από την Σχολή και δεξιά του ο εκπαιδευόμενος  ΥΕΑ Μάριος Φυσεντζίδης, φονευθείς αργότερα στην μάχη της Λαπήθου, που παρέμεινε στην Σχολή για να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του.

1968- έξω από τα μαγειρία του 70 ΤΜΧ: Ο ΔΕΑ ΜΧ Κωνσταντίνος Παπαπαύλου, αγνοούμενος από το 1974 της μάχης της Λαπήθου, μαζί με τον ΔΕΑ ΜΧ Λεωνίδα Γεωργίου.

Τον Οκτώβριο του 2010 τελέσθηκε η κηδεία του ανθυπολοχαγού Μάριου Φυσεντζίδη (δείτε και παλαιότερη ανάρτηση του ιστολογίου μας)

και ο Λεωνίδας Γεωργίου ήταν εκεί για να αποχαιρετίσει τον γενναίο μας για τελευταία φορά, μπροστά στην οικογένεια και τους συμπολεμιστές του.

ΕΛΔΥΚ 1974 - Όταν το Μηχανικό πολέμησε σαν πεζικό!

Στην μάχη του στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ τα αδέλφια μας της διμοιρίας  Μηχανικού της ΕΛΔΥΚ παρέμειναν μαζί με το Πεζικό στα χαρακώματα και πολέμησαν μέχρι τέλους ώστε με την επική τους προσπάθεια, τον Αύγουστο του 1974, να σωθεί η δυτική Λευκωσία από την κατάληψη και την κατοχή! 

Ο διμοιρίτης του Μηχανικού της ΕΛΔΥΚ, ο λοχαγός Σωτήρης Σταυριανάκος αναπαύεται από τότε στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, ακριβώς δίπλα από τον υποδιοικητή του 70 ΤΜΧ Λοχαγό Ανδρέα Αρέστη. 

Στο βιβλίο της ιστορίας του Μηχανικού στην Κύπρο
 «Εις μνημόσυνον αιώνιον ηρώων 70 ΤΜΧ»
ολόκληρο το κεφάλαιο Ζ' είναι αφιερωμένο στα ηρωικά αδέλφια μας του Μηχανικού της ΕΛΔΥΚ και υπάρχουν εκτενή αφιερώματα για όλους ανεξαιρέτως τους πεσόντες και αγνοουμένους. 

Δείτε τα αφιερώματα για το κάθε Ήρωα του Μηχανικού της ΕΛΔΥΚ ξεχωριστά. 

Τιμή και δόξα και στα αδέλφια μας του Μηχανικού που έδωσαν την ζωή τους για την Ελευθερία της Κύπρου: 

Πεσόντες και Αγνοούμενοι Διμοιρίας ΜΧ ΕΛΔΥΚ 1974

Ο Λοχαγός ΜΧ Σωτήριος Σταυριανάκος

Πεσόντες Μηχανικού της ΕΛΔΥΚ:
 

Λοχαγός Σταυριανάκος Σωτήριος
Αρχιλοχίας Κούρλιος Κωνσταντίνος,
Έφεδρος Λοχίας Ζαχαράτος Εμμανουήλ,
Έφεδρος Δεκανέας Γκαβός Χρήστος,
Στρ. Ηλιόπουλος Ιωάννης
Στρ. Πιπεριάν Παρσέχ.
Δεκανέας Μπουρέκας Ασημάκης

(To 2002 ταυτοποιήθηκε με την μέθοδο DNA το ιερό του λείψανο).

Ο Αρχιλοχίας Κωνσταντίνος Κούρλιος

Ο έφεδρος Λοχίας Εμμανουήλ Ζαχαράτος

Ο έφεδρος Δεκανέας Χρίστος Γκαβός

Ο στρατιώτης Ιωάννης Ηλιόπουλος

Ο στρατιώτης Παρσέχ Πιπεριάν

Ο Λοχαγός ΜΧ Σωτήριος Σταυριανάκος

Τχης(ΜΧ) Σταυριανάκος Σωτήριος
Γεννήθηκε στο Σκουτάρι Λακωνίας την 11η Ιανουαρίου 1941. Κατατάχθηκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων την 30η Σεπτεμβρίου 1961, απ' όπου αποφοίτησε την 27η Ιουλίου 1965 ως Ανθυπολοχαγός Μηχανικού.

Στην ΕΛΔΥΚ υπηρέτησε από 6 Αυγούστου 1972 μέχρι 16 Αυγούστου 1974, ως Διμοιρίτης Διμοιρίας Μηχανικού του Λόχου Διοικήσεως.

Φονεύθηκε την 16η Αυγούστου 1974 κατά τη μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, κατά την οποία ως επικεφαλής της Διμοιρίας του υπερασπίστηκε με πείσμα και αυταπάρνηση το στρατόπεδο.

Σύμφωνα με μαρτυρίες επιζησάντων φονεύθηκε από βλήμα πυροβόλου τουρκικού άρματος από μικρή απόσταση. Προήχθη μετά θάνατον στο βαθμό του Ταγματάρχη.
Στιχομυθία του Λοχαγού Σταυριανάκου Σωτηρίου με το Λοχία Πλέσσα Διονύσιο:

Την 16η Αυγούστου 1974, και ενώ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η μάχη του Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, ο Λοχαγός Σταυριανάκος Σωτήριος, μαζί με τους στρατιώτες του, είναι ανάμεσα στους τελευταίους υπερασπιστές του Στρατοπέδου.

Ένας από αυτούς, ο Λοχίας Πλέσσας Διονύσιος (Λόχος Διοικήσεως / πυροβολητής), βλέποντας τις συνεχείς επιθέσεις του τουρκικού στρατού και τη συντριπτική υπεροχή των Τούρκων με άρματα και πολυάριθμο πεζικό, απευθύνεται στο Λοχαγό του και έχει τη παρακάτω στιχομυθία (αφήγηση του ιδίου):

«Δε μου λες, κύριε Λοχαγέ εμείς εδώ οι λίγοι, τι κάνουμε; Τι παριστάνουμε; Τους 300 του Λεωνίδα; Γιατί όσο και να αντέξουμε, όσο και να κρατήσουμε, σε κάποια στιγμή θα πέσουμε».

Και αυτός του απάντησε:

«Άκουσε να σου πω Λοχία. Είμαστε Έλληνες Στρατιώτες, εδώ είναι Ελλάδα και είμαστε υποχρεωμένοι να πέσουμε μέχρι ενός. Τα άρματα θα περάσουν από πάνω μας».
Αυτός ήταν ο Λοχαγός Σταυριανάκος.
Λίγο αργότερα, σηκώθηκε από τη θέση μάχης που κατείχε για να εξουδετερώσει πολυβολητή επερχόμενου τουρκικού άρματος. Εκείνη τη στιγμή τον βρήκε το φονικό βλήμα.

Αγνοούμενοι Μηχανικού της ΕΛΔΥΚ:

Ανθυπασπιστής Γιαννακόπουλος Νικόλαος
Επιλοχίας Οικονόμου Ηλίας
Λοχίας Αθανασόπουλος Δημήτριος
Δεκανέας Άνθης Ελευθέριος
Δεκανέας Κατρακάκης  Θεοχάρης
Δεκανέας Παπατσάνης Αθανάσιος
Δεκανέας Σταματόπουλος Κωνσταντίνος
Δεκανέας Μπουρέκας Ασημάκης ( Ταυτοποιήθηκε με την μέθοδο DNAτο ιερό του λείψανο το 2002).
Δεκανέας Τριάντης Βασίλειος
 

Ο Ανθυπασπιστής Νικόλαος Γιαννακόπουλος

Ο Επιλοχίας Ηλίας Οικονόμου

Ο Λοχίας Δημήτριος Αθανασόπουλος

Ο Δεκανέας Ελευθέριος Ανθής

Ο Δεκανέας Θεοχάρης Κατρακάκης

Ο Δεκανέας Αθανάσιος Παπατσάνης

Ο Δεκανέας Κωνσταντίνος Σταματόπουλος

Ο Δεκανέας Ασημάκης Μπουρέκας

Ο Δεκανέας Βασίλειος Τριάντης